Eigenwaarde zou je als het ware kunnen zien als de basis van je bestaan. Het is het beeld dat je van en over jezelf hebt. Het zijn jouw overtuigingen over jezelf die weer gekoppeld zijn aan een bepaalde houding en aan verwachtingen van jezelf en van anderen. Ook jouw overlevingspatronen horen daarbij.
Het bepaalt eigenlijk je hele zijn. Daarmee ga je door het leven, dat is wat je van jezelf uitdraagt en laat zien. En dat krijg je dan ook van de omgeving weer terug gespiegeld. Als je weinig eigenwaarde hebt, dan kan het leven een uitdaging voor je zijn.
Dan doe je waarschijnlijk enorm je best en voel je je toch vaak niet gezien en word je ook regelmatig afgewezen. Het pijnlijke is dat je dat ook met en naar jezelf doet.
Je bent gewoon een goed mens met jouw kwaliteiten en eigenaardigheden. Je bent mooi, leuk, lief en af en toe effetjes niet lief. En dat is echt helemaal top. Je bent grappig, intelligent op jouw manier en soms een beetje ondeugend. Dat alles maakt jou tot wie jij bent. Dat is gewoon goed. ‘Ja maar ik heb fouten gemaakt’, hoor ik je denken.
Tuurlijk, dat hoort er bij, we zijn mensen en perfect in onze imperfectie en we zijn hier op aarde om lekker af en toe onderuit te gaan en om dan weer omhoog te krabbelen. Dan schud je je weelderige haardos, of kale koppie effe helemaal los en Yes, daar ga je weer. Krachtiger en wijzer dan voorheen. Toch? Zo zie ik het tenminste.
Zie jij jezelf?
En zo leer en groei je in bewustzijn. Nu zou het toch zo maar kunnen zijn dat jij jezelf anders ziet dan dat ik jou zie. Dat jij op een dieper niveau jouw eigenheid met al jouw kwaliteiten nog niet volledig waardeert. In dat geval keur je jezelf af en gedraag je je onbewust alsof je dat, waar je stiekem naar verlangt niet waard bent.
En als dat dan per ongeluk toch naar je toekomt, dan kan je het haast niet geloven of dan wijs je het af. Oef, kan je hem voelen? Daar word je toch niet blij van? Op deze wijze is het leven soms een struggle. ‘Waarom overkomt mij dit toch weer elke keer?’ denk je als je voor de zoveelste keer een afwijzing krijgt voor een baan of als je een leukerdje tegenkomt die jou weer niet ziet staan.
‘Zie je wel’, denk je dan, ‘ik ben het niet waard. Het komt door mij, ik ben gewoon niet goed genoeg.’ Je schouders en mondhoeken hangen naar beneden en zo sjok je een beetje moedeloos door het leven.
Zo erg hoeft het niet te zijn
Ik maak het graag wat overdreven duidelijk zodat je de patronen gaat herkennen. Misschien is het in jou veel subtieler aanwezig. Misschien gaat een promotie waar je naar verlangt aan jouw neus voorbij, of heb je wel een lieve man, maar voel je je gewoon niet echt gezien door hem, terwijl hij tóch zo zijn best doet.
Wat ik bedoel is, je hebt niet voor niets al die gedachtes in jouw bovenkamer over jezelf waar je niet zo blij van wordt. Gedachtes zoals bijv. ‘Ik ben niet goed zoals ik ben. Ik ben niet mooi, of niet leuk genoeg. Ik ben niet intelligent genoeg óf ik ben té intelligent’ (jawel, dat kan ook nog). En echt, het is natuurlijk allemaal onzin, want je bent gewoon een leukerdje, dat heb ik al lang gezien hoor.
Afkeuringen
Maar jij ziet het niet. Ooit, met name als klein kind, heb je die boodschappen meegekregen. Misschien was er een strenge blik van je vader waardoor je dacht dat het aan jou lag. Of had je moeder nooit tijd voor je, simpelweg omdat er nog vier koters in huis waren. Wat voor een omstandigheden er ook waren, jij bent gaan denken dat het aan jou lag. Adem maar even diep in en uit, want ook daar kon je niets aan doen hoor.
Kinderlijke hersenen
Jij had namelijk als kind kinderlijke hersens waarmee je de wereld om je heen waarnam en je wist niet beter dan alles wat er om je heen gebeurde voor waarheid aan te nemen. Dus bijvoorbeeld: papa keek gefrustreerd omdat er heibel was op zijn werk en er dan ook nog zo’n kind aan zijn benen om aandacht zeurde, terwijl hij toch al zo moe was en pats boem: jij dacht dat het aan jou lag.
Zo kreeg je de boodschap mee dat je geen aandacht mocht vragen en dat jij simpelweg niet deugde. Dat het dus door jou kwam dat hij zich zo ellendig voelt. Die ervaring met die energie sla je dan op, op jouw harde schijf.
Mama had geen eigenwaarde
Er zijn talloze oorzaken waarom je gedachtes hebt gekregen dat jij niet deugde. Ik zal nog een paar voorbeelden geven. Misschien had jouw moeder totaal geen eigenwaarde en wist zij niet wat ze met zichzelf aan moest. Dan gedroeg ze zich misschien als een deurmat en was ze altijd maar bezig met pleasen.
Wat doet een klein kind die zo’n voorbeeld krijgt? Juist ja, die gaat zich ook zo gedragen. Het kind weet gewoon niet beter. Je wordt als je moeder. Je zuigt haar emoties en de bijbehorende overtuigingen als het ware met de moedermelk mee naar binnen. Niet handig, dat weet je nu, maar ja, je had geen keus. Dit is waar je opgroeide en wat je zag.
Broer was het lieverdje
Of misschien was het nog anders bij jou. Misschien had jouw moeder wel eigenwaarde maar hoopten je ouders op een jongetje, toen jij als meisje geboren werd. Gelukkig kregen ze nog een kans en toen kwam jouw broertje. Lang zal hij leven, een prins werd geboren. Natuurlijk kreeg hij alle aandacht en alle liefde.
Jij verdween als het ware naar de achtergrond. Wat ga je dan denken over jezelf? Juist ja: ‘ik ben niet de moeite waard’. Er zijn diverse manieren waarop de pijnlijke overtuigingen ontstaan. Dit zijn slechts een paar voorbeelden, misschien herken je jezelf in eentje.
Overtuigingen
Terug naar papa die boos keek. Elke keer dat hij je dan weer gefrustreerd afwees, kreeg je die gedachte, dat jij er niet mocht zijn en dat jij niet goed was, weer bevestigd. Het vormde als het ware een soort groef in je hersenen, een neurale baan die een bepaalde energie bevat. Die pijnlijke energie bleef niet alleen in je hoofd hangen, nee, was het maar zo. Het zocht ook nog een plek in je lichaam.
Lichaamscellen dragen informatie
Die energie van die emotie moest ergens naar toe. Jij lief en mooi wezentje moest dealen met de pijn van de afwijzing. Als kind kan dat zo heftig binnenkomen. Gewoon omdat je dan nog zo open bent. Dat is haast niet te hanteren. Als die energie dan niet naar buiten kan, dan slaat het naar binnen naar jouw miljarden cellen en dan sla je die informatie daar op.
Je onderdrukt de pijn en bouwt stiekem een pantsertje om je hart en soms om je hele lichaam. Dit is wel effe heftig om te lezen hè? Ik kan het helaas niet leuker voor je maken. Maar niet getreurd hoor, want je hebt het wel allemaal overleefd. Je bent er nog en eigenlijk heb je het dus supergoed gedaan.
Je hebt je gewoon staande weten te houden op een manier die voor jou toen het beste was. Dus even een vet compliment voor jouw doorzettingsvermogen en emotionele intelligentie. Je hebt gewoon goed voor jezelf gezorgd! Ga dat nu ook maar zo zien.
Pantsertje
Terug naar het pantsertje. Dat pantsertje is je bescherming geworden. Het is een soort jasje waar je daarna mee door het leven gaat. Ze noemen het ook wel het ego. Het bestaat uit allemaal overtuigingen en overlevingsmechanismes, die je als kind echt nodig had.
Hoe kon je anders blijven bestaan in een omgeving die soms zo pijnlijk was? Het is dus super dat we die mogelijkheden tot onze beschikking hadden om onszelf zo te beschermen.
Energie trekt energie aan
Je word volwassen en dat jasje neem je enthousiast mee. De overtuigingen zitten nu overal, in je hoofd en in je lijf lekker stevig opgeslagen. Ik zeg het wel vaker, het zijn een soort stickers die je op je voorhoofd hebt zitten. Je word volwassen en dat jasje neem je enthousiast mee. De overtuigingen zitten nu overal, in je hoofd en in je lijf, lekker stevig opgeslagen.
Ik zeg het wel vaker, het zijn een soort stickers die je op je voorhoofd hebt zitten. Bijvoorbeeld als je rondloopt met het gevoel dat je niet goed bent zoals jij bent, dan staat er op jouw sticker: ‘ik ben niet goed genoeg’. Daarmee loop je dan rond en zoek je iemand die dat wil bevestigen. ‘Dat is toch te gek’ denk je nu vast, ‘Dat wil ik toch helemaal niet!’
Dat weet ik en toch doen we dat zo. Ergens hoop je onbewust dat de ervaring van vroeger goed wordt gemaakt. Dus we zoeken in ons volwassen leven een medespeler uit, die lijkt op de oorspronkelijke persoon die jou ooit zo heeft gekwetst. In de hoop dat hij of zij dan goedmaakt wat er in het verleden zo fout is gelopen.
De ellende is dat je die personen vaak onbewust uitkiest op hun energie. Dus al lijken ze nog zo lief in het begin, uiteindelijk zie je dan dat ze toch precies dezelfde trekken vertonen als jouw vader of moeder. Die pijnlijke trekken die er voor zorgen dat jouw oud zeer weer geraakt wordt. Dat is de pijn van vroeger die je nu net zo graag wilde helen.
Op deze wijze wordt er dus niets geheeld, maar wordt het drama van vroeger weer bevestigd. De groef van afwijzing is weer een laagje dieper geworden in plaats dat het opgelost werd.
Ras
Hoe is dit nu toch in hemelsnaam mogelijk? Je wilt ergens van af en daardoor trek je het juist naar jezelf toe. Dit is zo paradoxaal als het maar kan. Klopt. Wij mensen zijn bijzondere, paradoxale wezens. Dus we trekken aan wat we goed kennen. Dat kom ook door het reticulaire activatie systeem.
Dat is een soort knopje (dat is het niet echt hoor), dat zich aan de achterkant van je hoofd bevind. Het is die plek die bepaalt wat bij jou past. Alles wat je kent, dat past bij je. Dat is jouw comfortzone.
Dat knopje filtert alle bits informatie die naar ons toekomt. Omdat we in een energieveld leven (wij mensen zijn op het gebied van kwantumfysica niets meer dan energie of trillingen) komen er miljarden bits informatie naar ons toe. Elk bitje heeft zijn eigen kleur en mogelijkheden. Wij mensen vertalen die energie, die trillingen dan weer door middel van onze zintuigen.
Dus bijvoorbeeld onze ogen, die zetten de trillingen om in beelden, onze oren vertalen ze in geluid. Dus in essentie is alles trilling en leven we in een veld van mogelijkheden. Daarop is ook de wet van aantrekking (waardoor je kunt aantrekken waar jij naar verlangt) gebaseerd.
Als wij al die informatie zouden toelaten zouden we stapelgek worden. Dus we zijn ingenieuze wezen met een RAS-knopje dat filtert welke informatie er naar ons toe mag stromen. En dat is dus alles wat we kennen, dat is vertrouwd en dus voor ons onderbewustzijn, veilig.
We willen veilig zijn
Dat is wat wij mensen willen. In wezen zijn we altijd uit op overleving en doen we er alles aan om veilig te zijn. Zo zit dat lieve ego in elkaar. Het ego is echter ontstaan vanuit jouw kindervaringen, toen je de wereld waarnam met kinderlijke hersens. Dat is geen vergelijk met de volwassen, goed ontwikkelde hersenen zoals wij die nu hebben.
Met kinderlijke hersenen leef je als het ware in een magische wereld die weinig met de realiteit te maken heeft. Je hebt als kind dus conclusies getrokken die niet kloppen met de volwassen realiteit. Bijvoorbeeld in het geval van papa die geen tijd heeft… Jij denkt dat het aan jou ligt, terwijl hij gewoon een slechte dag, of een slecht huwelijk, of ook een slechte jeugd heeft gehad.
Dat had dus helemaal niets met jou te maken. Maar ja, zo registreer je dat op dat moment niet. Dus het ego is in wezen een klein kind die een beetje blind door het leven hobbelt.
Eigenwaarde
Natuurlijk is het niet allemaal kommer en kwel en maak je als kind ook goede dingen mee. Voor ieder mens is de balans weer anders en iedereen heeft dus zijn eigen persoonlijke ervaringen en de daarbij horende overtuigingen. Jouw jeugdervaringen zijn dus de basis voor jouw gevoel van eigenwaarde.
Veranderen
Nu kunnen we heel gemakkelijk leuke gedachtes denken, maar toch wil het niet zo één, twee, drie lukken om die oude overtuigingen over jezelf van de ene dag op de andere om te buigen. Ook al zeg je honderd keer tegen jezelf dat je wél goed bent, iets in jou gelooft het dan nog steeds niet.
En dan hebben we nog de bewijzen, want de buitenwereld bewijst je elke keer weer dat dat positieve gewoon niet waar is.
Hoe dan?
“Hoe dan?’, denk je dan. ‘Ik word gek van mijzelf, van al die negatieve gedachtes.’ Ik weet inmiddels dat ik geprogrammeerd ben maar ik kom er maar niet doorheen.’ Dat komt door dat lieve onderbewuste. Alle ervaringen van vroeger heb je als het ware opgeslagen op jouw harde schijf.
Tussen je dagbewustzijn en die harde schijf van vroeger zit een soort verdediging laag. Je kan dus niet zo gemakkelijk bij die oude informatie meer komen, terwijl je er wel dagelijks door geleefd wordt. Het is toch wat met ons mensen.
Update
Maar niet getreurd, alles is veranderbaar, jij dus ook. En misschien is het voor jou nu tijd voor een grote update van jouw harde schijf. Dan ga je inzien dat je de wereld met kinderlijke hersens hebt waargenomen en dat het nu anders is. Dat je inmiddels volwassen bent en nu meer mogelijkheden tot je beschikking hebt dan toen je een kind was.
Dan geef je jezelf als het ware nieuwe informatie die als je dat op een bepaalde wijze doet, wél binnenkomt. Dan laat het oude jou los en ga je als vanzelf anders in het leven staan.
Je straalt uit wat je over jezelf denkt
Als jij anders over jezelf gaat denken, dan straal je dat uit. Vanuit die nieuwe energie trek je nieuwe mogelijkheden aan en komen er andere mensen op jouw pad, waar je wel blij van wordt. Op jouw sticker op jouw voorhoofd staat dan bijvoorbeeld: ‘Ik ben leuk, kom maar bij mij’. Dan kan het niet anders dan dat er zo’n leukerdje naar je toe komt.
En wat is er dan in wezen verandert? Waarom nu wel en eerst niet? Het zijn jouw gedachtes over jezelf. Zo simpel is het. Jouw RAS-knopje filtert als het ware dan meer mogelijkheden die in wezen aldoor al voor je neus lagen, maar die je eerder door jouw beperkende overtuigingen over jezelf niet zo kon zien.
Dus jij kan veranderen?
Yes, dat kan jij! Hoe weet ik dat zo zeker? Omdat ik die weg ook ben gegaan. Ooit was ik een jong ventje die beplakt was met stickers zoals: ‘Ik ben niet goed zoals ik ben, ik mag niet mijzelf zijn, ik kan het niet, ik ben dom’. Dit was toen echt mijn waarheid.
Doordat mijn moeder jarenlang de koers van mijn leven heeft bepaald en vaak schreeuwde en mij als een drillintructor drilde voor school, dan krijg je die overtuigingen vanzelf wel mee.
Hoe verder?
Het gekke is dat als je je meer bewust wordt van jouw eigenwaarde, je omgeving opeens gaat veranderen. Dat komt omdat we kijken vanuit vaak beperkte kindbeelden en kind ervaringen. Leuker kan ik het niet maken, maar wel beter. Alles wat je ooit hebt meegemaakt aan pijnlijke ervaringen, draag je nog ergens met je mee.
Het is echter lastig om daar zo één, twee, drie bij te komen, omdat we die informatie hebben opgeslagen in ons onderbewustzijn. We hebben er dus in wezen geen contact meer mee. Toch weerspiegelt het leven elke keer weer jouw onbewuste overtuigingen over jezelf.
Op bepaalde momenten worden we vaak onverwacht getriggerd in oude lagen. Het vervelende is echter ook dat we kijken vanuit die kindbeelden naar het leven en dat we in ons leven dat aantrekken, wat bij die onbewuste kinderbeelden hoort. Dat is me toch wat.
Zoals ik al zei, leuker kan ik het niet maken, maar wel beter. Want heus.... trommelgeroffel... we hoeven er niet oud mee te worden. Er zijn tactieken en mogelijkheden om de deksel van die doos van Pandora, waarin alles opgeslagen ligt, te openen en daar nieuwe informatie in te laten sijpelen.
Dan gaan er zomaar dingen verschuiven. Dus... ik daag je uit. Volg de Puur Mindset Academy Masterclass. Door mee te doen met deze online training krijg ook jij meer vrijheid en vreugde in je leven.
