Iedereen heeft wel eens een rotdag of een dag waarop alles niet gaat zoals je het graag had gezien. Een dag dat alles tegen lijkt te zitten en je het liefste je bed in duikt om vervolgens de volgende dag, met weer nieuwe energie aan de dag te beginnen. Iedereen heeft wel eens een dipje. Dit kan een paar dagen aanhouden.
Bijna 20 procent van de Nederlandse volwassenen krijgt ooit in zijn of haar leven te maken met een depressie. Dat is 1 op de 5 mensen. Jaarlijks is dit ongeveer 5 procent van de volwassenen. Dat is echt veel.
Het voelt als mijn missie om mensen te helpen die een depressie hebben meegemaakt en hier sterker en krachtiger uit willen komen. Ik geloof er helemaal in want ik weet waar ik vandaan kom en hoe ver ik ben gekomen.
En wat ik kan, kun jij ook! Het is misschien niet makkelijk, maar het is het absoluut waard!! Ik wens jou veel plezier met het lezen van dit blogartikel.
Ben jij depressief?
Wanneer jij je in deze woorden herkent, hoop ik dat je hulp zult zoeken. Dit kan bij mij zijn, maar dit kan ook bij iemand anders zijn. Ik ben ervan overtuigd dat we elkaar kunnen helpen door echt naar elkaar te luisteren, door respectvol met elkaar om te gaan en door er simpelweg te ZIJN. Voel of dit bij jou past en of dit is wat jij nodig hebt. Elke keuze is goed zolang je maar voor en vanuit jezelf kiest.
Diep vanbinnen voel je het wel en weet je of dit voor jou is of niet. Om je te helpen heb ik een aantal duidelijke kenmerken uitgewerkt van een depressie. Uiteraard kunnen deze kenmerken verschillen. Je hoeft ook niet alle kenmerken te hebben om depressief te zijn. Ieder mens is anders en iedere depressie ook. Voel voor jezelf wat het met je doet.
1. Je somber, leeg of alles tegelijk voelen
Misschien voel je het een aantal weken, misschien al wel een aantal maanden. Je voelt je somber of heel erg rot. Je hebt het gevoel dat alles aan je voorbij gaat, dat iedereen lol heeft, dat jij de enige bent die zich zo rot en alleen voelt. Je bent verdwaald in je eigen gedachten, je komt er niet uit. Alles voelt zwaar en alles is je teveel.
Je voelt zoveel en tegelijkertijd soms ook helemaal niets, alsof je verdooft bent, alsof je er niet echt bent. Je voelt je al heel lang heel erg klote en somber en de buitenwereld kan je allemaal niet zoveel meer schelen. Alle verhalen van anderen, alle dingen die je normaal leuk vind, het lijkt nu zo gewoon en nutteloos. Alles voelt als een opgave.
Je wordt wakker en ziet op tegen de dag. Hoe ga je deze dag doorkomen? Je hebt moeite om de dag te beginnen. Opstaan, tanden poetsen, douchen; je hebt er geen zin in en alles kost je energie, teveel energie. Het liefste blijf je in je bed liggen of hang je op de bank films te kijken.
Je zoekt continu afleiding zolang je maar je gang kunt gaan, anderen zich er niet mee bemoeien en jij je voor even iets beter voelt. Maar je voelt en weet dat je steeds weer terug komt bij dat enorme rotgevoel, dat maar niet lijkt te verdwijnen. Het sombere gevoel blijft aan je trekken en maakt dat je je maar niet beter voelt.
2. Je slaapt heel slecht of juist heel veel
Je ligt uren wakker, hebt moeite om in slaap te komen of je slaapt juist heel snel in maar hebt moeite om door te slapen. Je ziet er tegenop dat het donker wordt of om naar bed te gaan. Je voelt je angstig. Vooral ’s nachts draait je hoofd overuren en wordt het in je hoofd maar niet stil. Je staat ermee op en gaat ermee naar bed.
Je blijft in een negatieve spiraal zitten, je komt er niet uit. Misschien huil je jezelf elke avond in slaap. Misschien voel je je zo rot dat de wanhopige gevoelens je overnemen. Je hebt nauwelijks energie en bent heel erg moe, maar kunt toch de slaap niet vatten.
Je lichaam is moe, maar je hoofd draait op volle toeren. De druk dat je er de volgende dag weer op tijd uit moet, maakt dat je gefrustreerd en wanhopig in bed ligt te draaien.
Je wilt zo graag slapen en telt de korte uren die je nog maar slapen kunt waardoor je juist nog meer ligt te woelen in je bed. Het kan ook zijn dat je juist heel veel slaapt. Dat, als je de kans krijgt, overdag ook gaat slapen. Dat je je ogen nauwelijks open kunt houden, dat je zo moe en futloos bent dat slapen het enige is wat je wilt en kunt doen.
Het liefste ga je naar bed en doe je overdag dutjes. Misschien kom je moeilijk de dag door, omdat je zo vermoeid bent. Of je slaapt heel veel, maar wordt ’s ochtends niet uitgerust wakker. De nieuwe dag begint, maar het liefst draai je je nog even om en kun je zo weer verder slapen. Je wordt misschien enorm chagrijnig of angstig als je bedenkt dat je op moet staan.
Ook kun je veel rare en onrustige dromen hebben, of nachtmerries waarbij je zwetend en in paniek wakker wordt. Dit kost je heel veel energie. Je wordt misschien zo bang dat je dingen erbij gaat halen in je hoofd die er helemaal niet zijn, of dat je zo wanhopig wordt dat je nu eens ‘gewoon’ wilt kunnen slapen.
Je ziet tegen de dag op omdat je niet weet hoe je de dag überhaupt door gaat komen. Het liefste trek je je terug en blijf je veilig in je eigen bed, kamer of huis.
3. Je leeft in je hoofd
De hele dag gaan er allerlei gedachten door je hoofd. Ze nemen je volledig over. Je zit compleet vast in je eigen gedachtespinsels en ze zijn alleen maar negatief en zwaarmoedig. Ze blijven zich maar herhalen en er ontstaan hele negatieve verhalen in je hoofd. Waar je ook gaat, ze blijven je achtervolgen. Je blijft maar malen en piekeren.
Dit kunnen allerlei gedachten zijn; de gedachten dat je niks waard bent, dat je niet goed genoeg bent, dat je lelijk bent, dat je te dik of te dun bent, dat anderen veel mooier, beter, slimmer en knapper zijn dat jij, dat je niks voorstelt, dat je iedereen alleen maar tot last bent of dat niemand op jou zit te wachten. Je vindt dat jij het niet verdiend om gelukkig te zijn, misschien zelfs dat jij het niet verdiend om te leven.
In je hoofd is het nooit goed genoeg. Je gelooft deze destructieve gedachtes en ze blijven zich maar herhalen waardoor je hoofd vol zit. Ze hebben je volledig te pakken. Als een ander iets positiefs over je zegt, weet je hoofd het weg te maken, komt het niet binnen en komt er weer een gedachte of een stemmetje in je hoofd dat het niet waar is wat die ander zegt, dat het niet klopt, dat die ander niet weet hoe jij echt bent.
Dat je er niet toe doet, dat jij niet belangrijk bent. Deze gedachten zuigen je helemaal leeg, maken alles zwaar en uitzichtloos. Je wordt wanhopig, bent bang om de controle te verliezen of misschien denk je zelfs dat je paranoia aan het worden bent.
4. Je bent heel emotioneel en reageert heftig op emoties
Je merkt dat je niet veel kunt hebben, dat je snel geraakt bent en hier veel heftiger op reageert dan normaal. Situaties, dingen of mensen raken je diep. Je huilt snel en veel, en dat huilen maakt je moe. Je voelt je uitgeput, je wilt je niet meer zo voelen. Je wilt niet dat dingen zo heftig binnen komen. Je wilt niet huilen, maar je tranen lijken niet te kunnen stoppen.
Wanneer mensen aan je vragen hoe het met je gaat, kun je niks uitbrengen of neemt je verdriet het over, je barst in tranen uit. Misschien heb je het gevoel dat je wilt schreeuwen en huilen, maar lukt het niet, alsof je tranen op zijn, er komt niks uit. Je bent bang om mensen waarvan je houdt te verliezen of mist juist de mensen en dieren die overleden zijn heel erg.
Alleen al de gedachten daaraan maken dat je weer huilen moet. Je kunt alleen maar aan nare dingen denken. Misschien snap je niet waarom jou dit moet overkomen, dat anderen het allemaal maar voor elkaar lijken te hebben, dat jij de enige bent die zich zo rot voelt. Misschien huil je stiekem, als je alleen in je bed ligt.
Misschien hou je je voor de buitenwereld heel groot en huil je alleen maar thuis, wanneer er niemand anders is. Je kunt compleet verdrinken in je eigen verdriet. Je kunt je verdriet goed verborgen houden want je wilt niet dat anderen je tranen zien. Je schaamt je en sluit je af van anderen waardoor je je nóg verdrietiger en eenzamer voelt.
Tegelijkertijd wil je wel gezien en geholpen worden, maar ben je bang om anderen pijn te doen, dat anderen zich zorgen gaan maken om jou. Misschien heb je het gevoel dat je teveel bent, dat je anderen alleen maar tot last bent.
5. Je zondert je af
Wanneer je last hebt van depressieve gevoelens of in een depressie zit, merk je dat je het liefst op jezelf bent. Je hebt geen zin in feestjes, in verjaardagen of sociale gelegenheden. Je hebt geen zin in ‘gezelligheid’. Je trekt je steeds meer terug. Je zondert je af van anderen. Je bent het liefst alleen. Je ziet het nut er niet van in om ergens heen te gaan of je voelt je totaal niet op je gemak in het contact met anderen.
Wanneer het je wel lukt om ergens heen te gaan, voel je geen aansluiting, lijken anderen het allemaal wel naar hun zin te hebben en voelt het alsof jij de enige bent die zich rot voelt. Het voelt alsof jij er maar bij hangt, alsof niemand je echt ziet staan. Misschien voelt het als een opgave om jezelf groot te houden, waardoor je je alleen nog maar rotter gaat voelen.
Misschien heb je spijt dat je gegaan bent en wil je het liefst naar huis. Wanneer je thuis bent, gaat het masker af en komen de echte gevoelens weer boven. Je voelt je heel erg slecht, je voelt je verloren en alleen. Misschien lukt het soms wel om even van huis te zijn, je wat beter te voelen, zet je je ‘alles-gaat-prima masker’ op en zet je die pas af wanneer je thuis bent, wanneer je alleen op je kamer bent of in je bed ligt.
Thuis komen er weer allerlei negatieve gedachten over jezelf en het leven en begint alles weer opnieuw. Je zit weer compleet vast in je hoofd en in je eigen negatieve gedachtewereld.
6. Je verdooft jezelf
Wanneer jij je heel rot voelt ben je waarschijnlijk op zoek naar dingen die jou tijdelijk een beter gevoel of rust kunnen geven, die je even de problemen laat verzachten of vergeten. Dit doe je misschien door heel veel te eten, door drugs te gebruiken, door heel veel te roken, door (veel) alcohol te drinken, door (veel) seks te hebben of door te gamen.
Het kan van alles zijn, zolang jij je gevoelens maar niet hoeft te voelen en jij je wat beter voelt. Helaas is dit van korte duur. Ook al weet je wel dat het niet goed is, je kunt er niet mee stoppen of je hebt het gevoel dat je niet anders kunt. Misschien doe je het stiekem of verberg je dingen voor je familie en vrienden.
Je wilt je niet meer rot voelen dus verdoof je jezelf. Je voelt je tijdelijk iets beter, maar al snel voel je je schuldig en baal je dat je je zo hebt laten gaan. Doordat je hiervan baalt, voel je je nóg rotter en ga je jezelf nog meer verdoven. Je bent heel streng voor jezelf. Het is alles of niets. Je verliest jezelf helemaal in het tijdelijke, fijne gevoel.
Na de piek komt weer de harde realiteit en komt het zware rotgevoel extra hard terug. Je weet zelf heel goed dat het niet goed voor je is, maar je voelt je verloren en gevangen. Het lijkt je te overkomen en hebt geen idee hoe je hier uit kunt komen.
Misschien wil je er ook helemaal niet mee stoppen, omdat het je enige houvast is op dit moment en het vertrouwd en veilig voelt.
7. Je voelt je eenzaam en onbegrepen
Wanneer je in contact bent met anderen, voelt dit als een enorme opgave. Je voelt je alleen en hebt het gevoel dat niemand je echt begrijpt. Mensen willen je waarschijnlijk graag helpen, maar je voelt de aansluiting niet, alsof er iets mist. Het lucht soms wel op om er met anderen over te praten, maar tegelijkertijd voel je ook dat je anderen niet tot last wilt zijn of dat ze er anders in staan.
Je voelt je teveel, denkt dat niemand echt van je houdt, dat ze niet echt om je geven. Dat, wanneer ze je echt leren kennen, ze jou helemaal niet mogen. Dat niemand op jou zit te wachten. Je voelt je schuldig naar je familie of vrienden dat je ze verdriet doet of bent boos op ze omdat ze je niet begrijpen.
Soms kan het voelen alsof ze niet van je houden. Je bent boos op jezelf, op anderen of op de wereld. Niks kan je meer schelen. Je kunt heel kwaad worden, exploderen, zin hebben om iets te vernielen of je richt de boosheid naar jezelf en doet jezelf opzettelijk pijn omdat je vindt dat je dat verdient.
8. Geen uitweg meer zien
Wanneer je in een depressie zit, kan deze zo enorm verlammend werken dat helemaal niks meer goed is. Je hebt het gevoel dat het nooit meer goedkomt. Je ziet geen uitweg meer en hebt misschien regelmatig (terugkerende) gedachtes over de dood. Je hebt het gevoel dat de wereld beter af is zonder jou.
Het voelt alsof je maar een last bent en dat niemand op jou zit te wachten. Het onderwerp houdt je bezig. Je leest er steeds meer over of zoekt het regelmatig op. Het kan ook zijn dat de gedachte aan de dood je juist een gevoel van opluchting geeft, een soort rust. Dat je altijd nog wat ‘achter de hand hebt’.
Je bent misschien zelfs al voorbereidingen aan het treffen, afscheidsbrieven aan het schrijven of materialen aan het verzamelen. Je leeft helemaal in je eigen coconnetje, in je eigen wereldje. Niemand heeft een idee van jouw plannen. Jouw plan, jouw verhaal zit alleen in jouw hoofd. Misschien zie je de begrafenis of crematie al voor je, vraag je je af hoeveel en welke mensen er zouden komen.
Toch kan iets je tegen houden. Misschien het verdriet van wat jij je familie aan zult doen als jij er niet meer bent. Misschien vind je het moeilijk om de hond, je kat of een ander huisdier in de steek te laten. Je maatje waar je zo gek mee bent. Die kun je dat niet aandoen. Misschien besef je eigenlijk dat je helemaal niet dood wilt.
Misschien ben je juist heel bang en wil je deze gedachtes helemaal niet, maar lijken ze automatisch op te ploppen in je hoofd. Ze maken je bang, je hebt het gevoel dat je de controle over jezelf gaat verliezen. Je wilt uit deze diepe, zwarte put getrokken worden, uit het gevoel dat het nooit meer beter wordt, uit je ratelende gedachtes.
Je weet het niet meer, je weet niet wat te doen, het voelt uitzichtloos, je voelt je wanhopig en bent op. Het kunnen allerlei gedachtes zijn die ervoor zorgen dat je ermee bezig bent en blijft.
Herkenbaar?
Misschien zijn deze woorden heftig voor je, raken ze je, voel jij herkenning of een opluchting. Misschien voel je juist enorme weerstand en lees je dit al niet eens meer. Mijn woorden kunnen van alles met je doen en dat is allemaal oké. Herken jij je in deze woorden of voel je ergens dat dit over jou gaat, dan wil ik je uitnodigen om eens te kijken naar mijn aanbod, naar wat ik jou te bieden heb.
Wanneer jij diep vanbinnen voelt dat dit over jou gaat, weet ik dat ik jou kan helpen. Juist omdat ik daar ook ben geweest. Juist omdat ik weet hoe zwaar het voelt. Juist omdat ik ook opgesloten zat in die hele donkere, uitzichtloze gevangenis die een depressie je laat voelen.
Tot slot
Ik kan jou hulp bieden. Ik kan jou steun en tips geven, jezelf leren trainen om positiever te zijn, om blij te zijn met jezelf. Ik kan jou daarmee helpen, maar JIJ bent uiteindelijk de enige die deze keuze kan maken, die deze knop om kan zetten. Jij en alleen jij kunt dit.
Niemand gaat het voor je doen. Je moet er echt 100% voor gaan. Half werk, werkt niet. Het enige wat ik van je vraag is je volledige inzet.
Je moet echt willen, er klaar voor zijn. Heb jij genoeg geleden, ben jij het zat om je zo vreselijk en ellendig te voelen en wil je werken naar een mooier, lichter en vrijer leven? Dan ben ik er, samen met mijn team, voor jou. Dan ben ik er om je daarbij te helpen en je te begeleiden naar wie jij echt vanbinnen bent zodat jij je positiever, vrijer en lichter gaat voelen.
Dan ben ik er zodat jij weer wilt en kunt leven, het leven zoals dat voor jou bedoeld is.
Voel wat je diep vanbinnen wilt, durf te vertrouwen op dat gevoel. Geef jij jezelf deze mooie kans, dan ben ik er voor jou, heel graag zelfs! Maar die keuze is en blijft helemaal aan jou.
